Najwyższy nominał mennictwa Stanisława Augusta, wprowadzony Uchwałą z czerwca 1794. Duża, złota emisja okresu Insurekcji Kościuszkowskiej.
Bardzo ładny egzemplarz. Nieznaczne przytarcie tylko reliefu portretu, ale poza tym powierzchnia zachowana z ładnym połyskiem, w zakamarkach i między literami przechodzącym w naturalne lustro.
Co istotne i rzadkie przy tym typie to moneta praktycznie bez justunku, jedynie w śladowej formie zauważalny on między tarczami herbowymi na rewersie.
Naszym zdaniem jedna z najładniejszych sztuk, jakie były oferowane w ostanim czasie.
Moneta poszukiwana i ceniona przez kolekcjonerów. Wprowadzona do polskiego mennictwa wzorem francuskich, złotych monet, z charakterystyczną szatą graficzną rewersu. Wyróżniająca się na tle rodzimych dukatów również większym rozmiarem, który wynikał ze stopy menniczej. Jak opisywał je Janusz Parchimowicz: Zawartość czystego złota w monetach, odpowiadała standardom dukatów holenderskich, jednak ich waga była większa. Efekt ten osiągnięto przez dodanie większej ilości miedzi.
Nominał, zdaniem Rafała Janke, bity w latach 1794-1795, co argumentuje on dokładną analizą stempli. Niniejszy egzemplarz pochodzi z drugiego roku wybijania. Do jego wybicia użyto stempla awersu z dwuzłotówki (ze zdwojeniem litery O w POL), znanego tylko dla rocznika 1795. Odmiana z 19-stoma listkami po lewej stronie wieńca.
Nakład 5.256 sztuk.
Ex. ANPN 5/216.
Złoto, średnica 29 mm, waga 12.28 g
