Trojak od którego zaczęła się historia nominału, który w kolejnych latach podbił Europę.
Pierwszy trojak, a także pierwsza polska moneta koronna, na której pojawia się nowoczesny portret króla.
Duża, efektowna moneta o średnicy niemal 30 mm (trojaki Zygmunta III to raptem 20 mm), której powstanie jest wynikiem walki Polski z "podwartościową", świdnicką emisją półgroszy.
15 października 1526 roku, po niemal 10 latach nieudanej walki o wycofanie zalewających Polskę monet Ludwika (bratanka Zygmunta I), wprowadzona zostaje nowa ordynacja mennicza. Wśród monet wcześniej emitowanych (jak denary czy grosze) wprowadzane są nieznane wcześniej w mennictwie polskim typy monet, w tym właśnie trzygroszówki.
Kruszec na ich wybijanie postanowiono pozyskać z przetopionych półgroszy świdnickich. Trojaki, zgodnie z ordynacją menniczą, miały zawierać 2.32 grama czystego srebra. Wykorzystanie nisko próbnego srebra (raptem 6-łutowej próby), spowodowało, że monety są stosunkowo dużych rozmiarów.
Bardzo rzadka.
Do dziś, zarówno z powodu bardzo podatnego na utlenianie niskiej jakości kruszcu, jak i prawa Kopernika (pieniądz gorszy wypiera pieniądz lepszy), przetrwały nieliczne egzemplarze tej charakterystycznej emisji.
Odmiana z głową Orła zwróconą w lewo.
Standardowa dla nisko próbnych emisji słaba jakość powierzchni. W górnej części niewielkie ukruszenie, perforacja u dołu. Na powierzchni stare zabrudzenia. Dźwięk słaby, ale moneta nie jest zupełnie głucha.
Potrzebna typologicznie, poszukiwana pozycja.
Srebro, średnica 29 mm, waga 4.44 g.
