Powyższy egzemplarz jest właśnie w takim stanie, w jakim powinien być medal. Z wyśmienitym lustrem, bez obić, w przepięknej, wielowiekowej patynie.
Duży, ciężki, efektowny.
Przepiękny stan zachowania, co w połączeniu z kunsztem wybitnych medalierów: Sebastiana Dadlera i Jana Höhna sen., dało prawdziwe arcydzieło sztuki medalierskiej.
Typologicznie jeden z bardziej pospolitych medali polskich XVII wieku, ale w takim stanie zachowania niespotykany i zdecydowanie wart docenienia.
Wybity w czasach Władysława IV, około 1642 roku, na pamiątkę rozejmu w Sztumskiej Wsi z 1635 r.
Rzadsza wersja wspólnego autorstwa, z inicjałami IH i SD.
Awers: alegorie Wiary (z berłem z tarczą słoneczną) i Pobożności (z gałązka oliwną) trzymające się za ręce, z panoramą Gdańska w tle, pod imieniem Boga hebrajskimi literami. W otoku: FELIX TERRA FIDES
PIETATI UBI IUNCTA TRIUMPHAT (Szczęśliwa ziemia, gdzie wiara z pobożnością złączona tryumfuje).
Rewers: alegorie Pokoju (z mieczem okręconym taśmą) i Sprawiedliwości (z kaduceuszem) podczas pocałunku. Pomiędzy postaciami dwie tablice ze słowami DEO (Bogu) i PROXImO (bliźniemu). W otoku: PAX CUM IUSTITIA FORA
TEMPIA ET RURA CORONAT (Sprawiedliwość z pokojem wieńczy wsie, miasta i kościoły).
Srebro, średnica 59 mm, waga 58.61 g.
